De toverstok die toebehoorde aan Tom Riddle, beter bekend als Voldemort, was dertien-en-een-half inch lang en gemaakt van het donkere, stevige hout van een taxusboom. In het hart zat een feniksveer kern, afkomstig van niemand minder dan Fawkes, de feniks onder de zorg van Albus Dumbledore. Dezezelfde feniks leverde ook een veer voor Harry Potter's toverstok, waardoor de twee toverstokken als mystieke broers en zussen met elkaar verbonden zijn.
Garrick Olivander, de gewaardeerde toverstokmaker, was de maker van een toverstok die onlosmakelijk verbonden raakte met Harry's lot door een gedeelde magische kern, een band van diepgaande mystieke betekenis.
In de greep van Tom Riddle was deze toverstok het instrument van ondoorgrondelijke duisternis, verantwoordelijk voor de ondergang van James en Lily Potter, samen met talloze andere onschuldige levens. Slachtoffers van de vloek waren onder meer Dreuzel Frank Bryce, Amelia Bones, een gerespecteerd ambtenaar bij het Ministerie van Toverkunst, en Bertha Jorkins, een medewerker van het ministerie die onder de betovering aan haar einde kwam. In een grimmige episode in juni 1995, onder bevel van Voldemort, gebruikte Peter Pettigrew deze toverstok in een vreselijke daad die het leven van Carlo Kannewasser opeiste, wat een cruciaal moment markeerde in de geschiedenis van de tovenaarswereld.
Het begin van het verhaal
In het jaar 1938 begaf Tom Riddle zich, op elfjarige leeftijd, naar de drukke Wegisweg, een gebeurtenis die het begin markeerde van zijn duistere reis. Binnen de muren van Ollivanders leek een toverstaf van taxus, dertien en een halve centimeter lang met een kern van feniksveren, hem te kiezen, waarmee hij een lot bezegelde dat in schande zou weerklinken in het hele tovenaarsrijk. Deze toverstok, die de band tussen Riddle en zijn toekomst symboliseert, zou een pad van angst en macht banen, berucht in de geschiedenis van tovenaars.
De donkere transformatie
Terwijl velen op Zweinstein werden misleid door de uiterlijke charme van Vilijn, liet Perkamentus zich niet voor de gek houden. Hij zag de schaduwen die in Vilijn op de loer lagen en herkende het gevaar dat hij vormde lang voordat het anderen duidelijk werd, altijd voorzichtig met het pad dat Vilijn bewandelde.
De zomer van 1943 was een cruciaal moment. Gedreven door een zoektocht naar wraak op zijn vervreemde vader, Tom Riddle Sr., die hem en zijn moeder jaren geleden had verlaten, reisde Riddle naar Little Hangleton. Daar gebruikte Vilijn, nadat hij de volledige omvang van de geschiedenis van zijn familie had vernomen van zijn oom Morfin Gaunt, de toverstok om Morfin uit te schakelen voordat hij een gruwelijke daad beging met Morfins toverstok: de moord op zijn eigen Dreuzelvader en grootouders, waarbij hij Morfin op slimme wijze beschuldigde van de misdaad om ontwijk de detectie van het Ministerie. In een huiveringwekkende daad van voorbedachte rade veranderde hij vervolgens Morfins geheugen om zijn sporen uit te wissen, en verzekerde hij zijn ontsnapping met een gestolen familiestuk, de Gaunt Ring.
Deze periode was nog maar het begin van Vilijns duistere kruistocht, toen hij de bijnaam Heer Voldemort aannam en afstand nam van zijn 'Dreuzel'-erfgoed. Zijn obsessie met onsterfelijkheid leidde hem op het pad van Gruzielementen, waarbij hij zijn toverstok gebruikte om er een te maken uit zijn kinderdagboek - een direct gevolg van de indirecte moord op Myrtle Warren via de Basilisk van de Geheime Kamer. Zijn navraag bij Slakhoorn over meerdere Gruzielementen duidde op zijn grootse, duistere ambitie om zijn ziel in zeven delen te verdelen en zo zijn heerschappij over de dood veilig te stellen.
Na Zweinstein aarzelde Voldemort niet om zijn toverstok in de donkerste magie te gebruiken, waarbij hij van zijn moorden Gruzielementen maakte om zijn bestaan veilig te stellen. Zijn terugkeer naar Zweinstein, op zoek naar de positie van Verweer tegen de Zwarte Kunsten, was een façade voor duistere bedoelingen, gedwarsboomd door Perkamentus. Als vergelding vervloekte Voldemort de positie en zorgde ervoor dat geen enkele leraar het langer dan een jaar zou volhouden.
Het begin van Voldemorts oorlog
Omdat Voldemort zijn gewenste positie op Zweinstein ontzegde, trok hij zich niet zomaar terug; hij verklaarde een genadeloze oorlog aan het magische rijk, met als doel de eeuwige heerschappij te grijpen. Zijn toverstok, een instrument in zijn duistere arsenaal, werd met dodelijke precisie gehanteerd en wierp onvergeeflijke vloeken uit tegen iedereen die op zijn pad stond. Terwijl de oorlog woedde, werd de erfenis van de toverstok donkerder, een grimmige afwijking van het onschuldige begin in de handen van een jonge Marten Vilijn.
De tragedie van de pottenbakkers
In het jaar 1980, voortgedreven door een profetie gehoord via Severus Snape, vernam Voldemort van een kind dat een bedreiging vormde voor zijn heerschappij. De profetie, slechts gedeeltelijk begrepen, leidde hem ertoe de Potter-familie te targeten, waardoor ze gedwongen werden zich te verbergen in Godric's Hollow, beschermd door magie totdat de verraad door Peter Pettigrew kwam, die Voldemorts gunst zocht.
Op een angstaanjagende Halloween-avond in 1981 drong Voldemort het heiligdom van de Potter binnen. Hij overwon James Potter snel en confronteerde Lily Potter, die stierf terwijl hij Harry beschermde. Haar ultieme offer wierp een beschermende spreuk over Harry, een spreuk die Voldemort niet kon overwinnen. Zijn poging om Harry te elimineren mislukte catastrofaal, waarbij zijn fysieke vorm werd vernietigd en per ongeluk een fragment van zijn ziel aan Harry werd gebonden, waardoor per ongeluk een Gruzielement ontstond.
De reis van de toverstaf na de val
In het puin van het huis van de Potter was de toverstok van Voldemort zoekgeraakt, maar niet vergeten. Peter Pettigrew vond het later terug en verborg het om detectie te omzeilen en te voorkomen dat het zijn verraad zou onthullen. Twaalf jaar lang verborgen, wachtte de toverstok op zijn hereniging met Voldemort, wat een huiveringwekkende pauze markeerde in zijn verhaal van duisternis en verraad.
Een toverstaf vindt zijn meester weer
In de zomer van 1994 kwam er abrupt een einde aan de dagen dat Peter Pippeling zich als rat schuilhield dankzij Sirius Zwarts en Remus Lupos, zijn oude vrienden die bijna een einde aan zijn leven maakten omdat ze de Potters hadden verraden en Sirius valselijk hadden beschuldigd van misdaden die Pippeling had begaan. Deze daad bracht Sirius meer dan tien jaar in Azkaban. Toch kwam Harry Potter tussenbeide en suggereerde dat ze Pippeling aan de Dementors zouden overhandigen om Sirius te rechtvaardigen, waardoor er een onverwachte levensband tussen Pippeling en Harry ontstond.
Maar het lot veranderde toen Lupos in een weerwolf veranderde, waardoor Pippeling kon wegglippen. Hij haastte zich weg om zich te herenigen met Voldemort, wat hielp bij zijn duistere heropleving, onder de zwakke gloed van vliegende kaarsen, die griezelig boven de schaduwen zweefde toen duistere krachten zich weer begonnen te verzamelen.
Pippeling haalde de toverstok van Voldemort uit zijn schuilplaats en spoorde de verzwakte Heer van het Duister in Albanië op. Samen creëerden ze een basisvorm voor Voldemort, waarmee de terugkeer van de toverstok naar zijn meester werd gemarkeerd sinds de ramp bij Godric's Hollow. Pettigrew's volgende daad was het gevangen nemen van Bertha Jorkins voor Voldemort, die haar vermoordde om nog een Gruzielement te creëren, waardoor zijn terugkeer werd versterkt.
Voldemorts duistere wederopstanding
Voldemort, herenigd met zijn toverstok, merkte dat zijn krachten niet volledig hersteld waren. De climax van het Toverschool Toernooi werd op sluwe wijze gemanipuleerd om Harry rechtstreeks in de handen van Voldemort te brengen. Trouw aan zijn karakter stelde Harry voor om de uiteindelijke glorie van het toernooi te delen met Carlo, waardoor beiden onbewust in Voldemorts dodelijke strik op het kerkhof terechtkwamen.
Hun onverwachte aankomst bracht Pippeling ertoe het huiveringwekkende bevel van Voldemort uit te voeren: Carlo werd genadeloos gedood en Harry werd tegengehouden voor een duister ritueel dat Voldemort verjongde. Nu hij opnieuw zijn toverstok zwaaide, testte Voldemort zijn kracht op Harry, zich niet bewust van de diepe band die hun toverstokken deelden.
Terwijl Voldemort zijn laatste vloek op Harry richtte, veroorzaakten de met elkaar verweven kernen van hun toverstokken een onvoorzien magisch fenomeen, waardoor Voldemorts toverstok werd gedwongen zijn eerdere spreuken opnieuw uit te voeren. Harry greep dit unieke moment aan en vluchtte naar de veiligheid, waardoor Voldemort ziedend van woede achterbleef bij de onverwachte wending in de gebeurtenissen.
De tweede magische oorlog
Met de heropleving van Voldemort doemde de schaduw van een nieuwe oorlog op, maar het Ministerie van Toverkunst bleef tot eind 1996 aarzelen om het dreigende gevaar toe te geven. Tijdens deze tumultueuze tijden speelde Voldemorts toverstok een belangrijke rol bij het uitvoeren van talloze gemene daden. Een van de sinistere prestaties was de ondergang van Amelia Bones, het gewaardeerde hoofd van het Departement van Magische Wetshandhaving, onder de brandende zon van de zomer van 1996. De terreur van de toverstok nam niet af, want op 1 augustus 1997 werd hij gebruikt om aangrijpende daden toe te brengen. marteling van Rufus Schobbejak, in een poging de verblijfplaats van Harry Potter te achterhalen.
Deze toverstok vormde de kern van een gedenkwaardige botsing in het Atrium van het Ministerie tegen Albus Perkamentus, en markeerde een cruciaal hoofdstuk in de Slag om het Departement van Mystificatie. Toen 1997 ten einde liep, deden geruchten de ronde dat Voldemort de toverstok zou hebben gebruikt bij de grimmige moord op Bathilda Bagshot. Een kwaadaardige betovering stelde Nagini in staat haar lijk te bewonen, waardoor een dodelijke val voor Harry Potter werd gezet, een manoeuvre die mogelijk rechtstreeks door Voldemort via Nagini werd georkestreerd.
Het verhaal van de gekoppelde toverstokken
Aan de griezelige grenzen van Villa Malfidus ontvouwde zich een cruciaal moment toen Voldemort de noodzaak uitdrukte van een nieuwe toverstok om Harry Potter mee te confronteren, en daarbij resoluut de toverstok van Lucius Malfidus in beslag nam. Hij eiste grimmig: 'Je toverstok, Lucius. Ik heb je toverstok nodig', wat een sinistere wending markeerde in zijn zoektocht naar dominantie.
De gevangen toverstokmaker, Garrick Olivander, had het unieke verband tussen de toverstokken van Voldemort en Harry Potter onthuld, met name de gedeelde kernoorsprong en het Priori Incantatem-effect waardoor ze niet in staat waren wederzijdse schade toe te brengen. Om dit obstakel te omzeilen, adopteerde Voldemort tijdelijk de toverstok van Lucius. Zijn eerste daad waarmee hij zijn bekwaamheid op de proef stelde, was de meedogenloze executie van Charity Burbage, de professor Dreuzelstudies op Zweinstein, die de dodelijke capaciteiten van de toverstok demonstreerde.
Tijdens een gespannen ontsnapping uit Ligusterlaan 4 vond echter een ongekende gebeurtenis plaats: Harry's toverstok, schijnbaar met een eigen wil, ontketende een krachtige uitbarsting van gouden vlammen op Voldemort, resulterend in de vernietiging van Lucius' toverstok. Voordat deze toverstok werd vernietigd, speelde hij een belangrijke rol in de tragische val van Alastor Moody. Na deze gebeurtenissen keerde Voldemort terug naar het gebruik van zijn oorspronkelijke taxusstok, met name in een kritische confrontatie met Rufus Schobbejak, destijds de Minister van Toverkunst, die zich moedig verzette tegen Voldemorts eisen om informatie over Harry's verblijfplaats.
Voldemorts zoektocht naar ultieme macht
Na intensieve ondervraging van Olivander ontdekte Voldemort het bestaan van de Zegevlier, een toverstok met ongeëvenaarde macht waarvan hij geloofde dat hij de patstelling zou kunnen doorbreken die werd veroorzaakt door de Priori Incantatem met Harry's toverstok. Zijn ambitie was niet alleen meer om Harry te verslaan; hij streefde ernaar zijn nalatenschap als opperste tovenaar te versterken door de Zegevlier te hanteren.
Gedreven door de details die Olivander had uitgewrongen, ging Voldemort op 1 september 1997 op pad om de laatst bekende houder, de toverstokkenmaker Gregorovitch, op te sporen. Toen hij aankwam bij wat vroeger de woonplaats van Gregorovitch was, ontmoette hij een Duitse familie, die niet op de hoogte was van de verblijfplaats van Gregorovitch. In een duister machtsvertoon schakelde Voldemort de familie uit toen hij hoorde dat Gregorovitch er niet meer was. Toen hij de volgende dag Gregorovitch eindelijk vond, gebruikte Voldemort magie om hem vast te houden en eiste de Zegevlier. Gregorovitch beweerde dat het lang geleden was gestolen, wat Voldemorts woede aanwakkerde.
Gefrustreerd maar vastberaden dook Voldemort in de herinneringen van Gregorius met behulp van Legilimentie en ontdekte een jonge, blonde dief die er vandoor ging met de toverstok. Ondanks het onvermogen van Gregorovitch om de dief te identificeren, maakte Voldemort, ervan overtuigd dat hij alle noodzakelijke informatie had verzameld, genadeloos een einde aan het leven van de toverstokmaker.
De dader bleek Gellert Grindelwald zelf te zijn. Voldemort vond hem in maart 1997 in de Nurmengard-gevangenis. Grindelwald, tot het einde toe uitdagend, weigerde de locatie van de Oudste Toverstok prijs te geven, wat leidde tot zijn ondergang door Voldemorts hand. Het drong tot Voldemort door dat de toverstok was overgegaan naar Albus Dumbledore, de overwinnaar van Grindelwald.
De reis van Voldemort leidde hem naar Zweinstein, waar Perkamentus werd begraven. Daar voerde hij een laatste duistere daad uit met zijn eigen toverstok: hij brak het graf van Perkamentus open om de Zegevlier op te eisen. Met de krachtigste toverstok in zijn hand liet Voldemort zijn oude metgezel, de taxusstok, in de steek; zijn lot na zijn ondergang bleef een mysterie. Sommigen zeggen dat toverstokken van taxus, begraven naast hun meesters, zouden kunnen uitgroeien tot beschermende bomen boven hun graven.